Aktualność

Zabieg wprowadzony do stomatologii prawie 100 lat temu. Za pioniera resekcji wierzchołka
korzenia w Polsce uznaje się prof. Cieszyńskiego. Zabieg resekcji wierzchołka korzenia zęba jest
zabiegiem warunkowym tzn. nie daje pełnej gwarancji wygaszenia stanu zapalnego toczącego się
w obszarze wierzchołka korzenia zęba. Zabieg polega na stworzeniu dostępu do tkanek
okołowierzchołkowych najczęściej od strony przedsionka jamy ustnej, ocenie makroskopowej
struktury korzenia zęba oraz zmian zapalnych a następnie ich usunięciu. Najczęściej usunięcie
zmian zapalnych możliwe jest wraz z fragmentem korzenia. Klasycznymi wskazaniami do
wykonania zabiegu są zmiany zapalne w zębach po leczeniu endodontycznym w obszarze delty
korzeniowej obejmujące do 1/3 długości korzenia zęba. Zabieg możliwy jest do wykonania także
przy złamaniach okołowierzchołkowych lub przy obecności narzędzia endodotycznego /pilnika/ w
obszarze korzenia. Najczęściej przeprowadza się resekcje pojedynczego korzenia zęba- choć w
niektórych przypadkach możliwa jest resekcja mnoga wielu korzeni zębów /rozległe torbiele
korzeniowe/.

W ciągu wielu lat zabieg ulegał kilku modyfikacją:

• zmianie ulegały dostępy chirurgiczne i zakres cięć /ograniczenie wielkości/
• sprzęt do usunięcia wierzchołka korzenia i zmian zapalnych /mikroskopy, lupy, mikrolusterka, piezochirurgia, fizjodyspensery itd/
• materiał do wypełnienia wstecznego korzenia / z amalgamatu na preparaty bioaktywnego wapna- MTA/

Po zabiegu resekcji wierzchołka korzenia zaleca się kontrolę radiologiczną co 3-6 miesięcy celem
oceny regeneracji tkanki kostnej. Na powodzenie zabiegu ma wpływ wiele czynników jak wielkość
zmian zapalnych, stan uzębienia pacjenta /przeciążenia zwarciowe/, stan ogólny chorego itd.

W przypadku braku regeneracji tkanki kostnej w obszarze resekcji najczęściej zaleca się usunięcie
zęba. Powtórne zabiegi resekcji obarczone są dużym odsetkiem niepowodzeń i nie są zalecane.

Obecnie wskazania do zabiegu uległy znacznemu ograniczeniu w związku z bardziej precyzyjnym
leczeniem endodotycznym oraz rozwojem implantologii stomatologicznej.